امنیت کامپیوتر قسمت سی و هفتم

وقتی از این استفاده می‌کنید، به جای داشتن کلاس‌هایی با زیرشبکه‌ها، ماسک زیر شبکه با طول متغیر (VLSM) دارید که آدرس IP بدون کلاس را ارائه می‌دهد. امروزه این رایج ترین راه برای تعریف آدرس های IP شبکه است.

IPv6

احتمالاً صحبت از IP نسخه 6 یا IPv6 به عنوان پسوند IPv4 شنیده اید. در اصل، IP نسخه 4 به 4.2 میلیارد آدرس IP محدود شده است. حتی با استفاده از آدرس‌های IP خصوصی، آدرس‌های IP موجود ما تمام خواهد شد. به تمام رایانه ها، چاپگرها، روترها، سرورها، تلفن های هوشمند، تبلت ها و غیره متصل به اینترنت فکر کنید. IP نسخه 6 برای رفع این مشکل طراحی شده است. و اگر به تنظیمات شبکه که در قسمت آخر توضیح داده شد نگاه کنید، احتمالاً گزینه فعال کردن IPv6 را مشاهده کرده اید. IPv6 از یک آدرس 128 بیتی (به جای 32) استفاده می کند، بنابراین هیچ شانسی برای تمام شدن آدرس های IP در آینده قابل پیش بینی وجود ندارد. IPv6 همچنین از روش شماره گذاری هگزا برای جلوگیری از آدرس های طولانی مانند 132.64.34.26.64.156.143.57.1.3.7.44.122.111.201.5 استفاده می کند. برای مثال، فرمت آدرس هگز به شکل 3FFE:B00:800:2::C ظاهر می شود. در IPv6 هیچ زیرشبکه ای وجود ندارد. در عوض، فقط از CIDR استفاده می کند. بخش شبکه با یک اسلش و به دنبال آن تعداد بیت هایی در آدرس که به بخش شبکه اختصاص داده شده است، نشان داده می شود.
/48
/64
یک آدرس Loopback برای IPv6 وجود دارد و می توان آن را به صورت ::/128 نوشت. تفاوت های دیگر بین IPv4 و IPv6 در اینجا شرح داده شده است:
• پیوند/ماشین-محلی.
نسخه IPv6 APIPA IPv4 یا آدرس دهی IP خصوصی خودکار. بنابراین اگر دستگاه برای آدرس‌های اختصاص داده شده به صورت پویا پیکربندی شده باشد و نتواند با سرور DHCP ارتباط برقرار کند، یک آدرس IP عمومی به خود اختصاص می‌دهد. DHCP یا پروتکل پیکربندی میزبان پویا، برای تخصیص پویا آدرس‌های IP در یک شبکه استفاده می‌شود. آدرس‌های IP پیوند/محلی IPV6 همه با fe80:: شروع می‌شوند. بنابراین اگر رایانه شما این آدرس را دارد، به این معنی است که نمی تواند به یک سرور DHCP دسترسی پیدا کند و بنابراین آدرس IP عمومی خود را ساخته است.
• سایت/شبکه-محلی.
نسخه IPv6 آدرس خصوصی IPv4. به عبارت دیگر، این آدرس‌های IP واقعی هستند، اما فقط روی این شبکه محلی کار می‌کنند. آنها در اینترنت قابل مسیریابی نیستند. همه آدرس‌های IP محلی سایت/شبکه با FE شروع می‌شوند و از C تا F برای رقم هگزادسیمال سوم دارند: FEC، FED، FEE یا FEF.
• DHCPv6 از پرچم پیکربندی آدرس مدیریت شده (پرچم M) استفاده می کند.
وقتی روی 1 تنظیم شود، دستگاه باید از DHCPV6 برای به دست آوردن یک آدرس IPv6 حالت دار استفاده کند.
• سایر پرچم های پیکربندی حالت دار (پرچم O).
وقتی روی 1 تنظیم شود، دستگاه باید از DHCPv6 برای دریافت سایر تنظیمات پیکربندی TCP/IP استفاده کند. به عبارت دیگر، باید از سرور DHCP برای تنظیم مواردی مانند آدرس IP دروازه و سرورهای DNS استفاده کند.
• پرچم M
این نشان می دهد که دستگاه باید از DHCPv6 برای بازیابی آدرس IP استفاده کند.