جاوا اسکریپت خوش زبان قسمت سی و یکم

به یک رشته، به عنوان نام ویژگی.
پس اگر می دانید که ملک مورد نظر شما رنگ نام دارد، می گویید
ارزش.رنگ. اگر می خواهید ویژگی نامگذاری شده با مقدار موجود در را استخراج کنید
i binding، شما می گویید value[i]. نام های دارایی رشته ها هستند. آنها می توانند هر کدام باشند
رشته، اما علامت نقطه فقط با نام هایی کار می کند که شبیه صحافی معتبر هستند
نام ها بنابراین اگر می خواهید به ملکی به نام 2 یا John Doe دسترسی داشته باشید، باید
از براکت استفاده کنید: value[2] یا value[“John Doe”].
عناصر موجود در یک آرایه به عنوان ویژگی های آرایه با استفاده از اعداد ذخیره می شوند
به عنوان نام اموال زیرا نمی توانید از علامت نقطه با اعداد و
معمولاً می خواهید از اتصالی استفاده کنید که به هر حال شاخص را نگه می دارد، باید از آن استفاده کنید
نماد براکت برای رسیدن به آنها.
ویژگی length یک آرایه به ما می گوید که چند عنصر دارد. این
نام ملک یک نام الزام آور معتبر است و ما از قبل نام آن را می دانیم، بنابراین
برای پیدا کردن طول یک آرایه، معمولاً array.length را می نویسید زیرا اینطور است
نوشتن آسان تر از آرایه [“طول”].

مواد و روش ها

هم اشیاء رشته و هم آرایه، علاوه بر ویژگی length، a
تعداد ویژگی هایی که مقادیر تابع را نگه می دارند.
let doh = «دوه»;
console.log (نوع doh.toUpperCase);
// → تابع
console.log(doh.toUpperCase());
// → DOH
هر رشته دارای ویژگی toUpperCase است. وقتی فراخوانی شد، یک کپی برمی گرداند
رشته ای که تمام حروف آن به بزرگ تبدیل شده است. وجود دارد
همچنین به LowerCase، به سمت دیگر بروید.
جالب اینجاست که حتی اگر فراخوانی toUpperCase هیچ آرگومانی را ارسال نمی کند، تابع به نحوی به رشته “Doh” دسترسی دارد، مقداری که
ملکی که ما تماس گرفتیم نحوه عملکرد این روش در فصل 6 توضیح داده شده است.
ویژگی هایی که حاوی توابع هستند معمولاً متدهای مقدار نامیده می شوند
آنها به آن تعلق دارند، همانطور که در “toUpperCase روشی از یک رشته است”.
این مثال دو روش را نشان می دهد که می توانید برای دستکاری آرایه ها استفاده کنید:
اجازه دهید دنباله = [1، 2، 3];
sequence.push(4);
sequence.push(5);
console.log(sequence);
// → [1، 2، 3، 4، 5]
console.log(sequence.pop());
// → 5
console.log(sequence);
// → [1، 2، 3، 4]
متد push مقادیری را به انتهای یک آرایه اضافه می کند و روش pop
برعکس عمل می کند و آخرین مقدار آرایه را حذف کرده و آن را برمی گرداند.
این اسامی تا حدودی احمقانه اصطلاحات سنتی برای عملیات روی a هستند
پشته. پشته، در برنامه نویسی، ساختار داده ای است که به شما امکان فشار می دهد
مقادیر را در آن قرار دهید و دوباره آنها را به ترتیب مخالف بیرون بیاورید تا چیز
که آخرین اضافه شده ابتدا حذف می شود. اینها در برنامه نویسی رایج هستند—شما
ممکن است پشته فراخوانی تابع از فصل قبل را به خاطر بسپارد که یک است

نمونه ای از همان ایده
60
اشیاء

برگشت به سنجاب مجموعه ای از ورودی های گزارش روزانه را می توان به صورت یک نشان داد
آرایه. اما ورودی ها فقط از یک عدد یا یک رشته – هر ورودی تشکیل نمی شوند
نیاز به ذخیره لیستی از فعالیت ها و یک مقدار بولی دارد که نشان می دهد آیا