سوالات مهم اعتیاد بر اینترنت

به هر گونه تاخیر در برخورد با مراحل رشد, همچنین مشکلات مربوط به آموزش دستشویی, خواب, یا گذاره‌ای اشاره کنید. در مورد هر بیماری روانی قبلی، روان‌درمانی، دارو و یا سایر مداخلات سوال کنید. برای گذشته و یا تغذیه آشفته، خود – آسیب، افکار خودکشی و یا هر گونه مسائل ایمنی دیگر ارزیابی کنید (Kaess et al., 2014).هر نشانه‌ای از یک نگرانی احتمالی برای ایمنی باید به طور موثر پاسخ داده شود و هر ارزیابی و برنامه‌ریزی دیگری را کنار بگذارد. مستندسازی درمان و شرایط پزشکی فعلی یا فعلی. یک سابقه استرس در رشد، بدبختی و یا آسیب را بدست آورید و بپرسید که آیا هیچ نگرانی قبلی یا جاری وجود دارد یا خیر(Dalbudak, Evren, Aldemir, & Evren, 2014).
نگرانی اولیه برای نشان دادن خانواده‌ها اغلب کاهش در عملکرد تحصیلی است که با انجام تکالیف با کیفیت پایین شروع می‌شود و تکالیف, بی‌توجهی و خواب‌آلودگی در کلاس را از دست می‌دهد (Meena, Mittal, & Solanki, 2012; Tsitsika et al., 2011).
از آنجا که رفتارهای PIMU اغلب در شب اتفاق می‌افتد و در تمام طول شب می‌تواند ادامه یابد, جوانان دیر وقت مدرسه را به مدرسه خواهند برد و در نهایت روزه‌ای مدرسه را از دست خواهند داد. زمان‌بندی این تغییرات در عملکرد مدرسه, مشکلات خواب, افسردگی و یا اختلالات ثانویه در توجه به نشانه‌های مشاهده‌شده of را مشخص کنید. از آنجا که مشکل آموزشی, بویژه مشکلات توجه, می‌تواند جوانان را به PIMU, جزئیات سابقه آموزشی بیمار و هر آزمون روان‌پزشکی عصبی یا آموزشی قبلی, تبدیل کند. بررسی مسایل رفتاری بالقوه در مدرسه, از کناره‌گیری گرفته تا با دانش آموزان و یا معلمان.
از آنجا که PIMU در زمینه‌های خانوادگی, ساختار خانواده و عملکرد, از جمله استفاده از رسانه خانوادگی, باید به طور کامل مورد بررسی قرار گیرد. ارزیابی اینکه چه کسی خانه و یا خانواده بیمار را تشکیل می‌دهد, در صورتی که در وضعیت دو گانه حبس باشد. اگر بیمار بین خانوارها حرکت کند, تعیین کند که آیا رابطه بین خانوارها هم متعادل است یا به تندخو, چه استفاده از قوانین بین خانوارها فرق می‌کند, و چقدر زمان بیمار صرف هر کدام از خانواده‌ها می‌شود. مراقب هر گونه نشانه‌ای درباره نقش‌های اعضا, زیرسیستم‌ها و حفظ مرزها باشید. یک ژنوگرام می‌تواند در سازمان دهی این اطلاعات به این شکل که به دست آمده‌است, مفید باشد. یادگیری هر گونه شرایط پزشکی یا روانی عموماً در میان اعضای خانواده توسعه‌یافته مفید است, به خصوص اگر سابقه خانوادگی اختلالات عاطفی, بیماری‌های ذهنی بزرگ, یا هر نوع سابقه خودکشی وجود داشته باشد.
رفتار و عادات استفاده از رسانه‌ها به طور گسترده متفاوت است. رفتار ارتباط رسانه پایه با اعضای خانواده هسته‌ای را ارزیابی کنید. کارکرد خانواده اغلب در واکنش به PIMU تغییر می‌کند. قوانین و انتظارات در مورد استفاده از رسانه ممکن است پایدار، به طور فزاینده‌ای محدود، یا به طور فزاینده‌ای سست باشند، و ممکن است تنها برای شخص جوانی که PIMU را به نمایش می‌گذارند و یا همه اعضای خانواده را به نمایش بگذارند. این امر برای بیمار نوجوان برای نشان دادن افزایش ابراز احساسات، پرخاش یا خودکشی در واکنش به تلاش‌های مراقب آزار دهنده برای محدود کردن رفتارهای ناخواسته، رایج است (Young, 2009). بعد از ارزیابی حضور چنین رفتارهای واکنشی، متخصص بالینی باید تاثیر از بر سلسله‌مراتب قدرت درون سیستم خانواده را ارزیابی کند.(24مرداد1401)

بعد از صحبت با بیمار و والدین، برای معذور داشتن والدین و ایجاد یک گفتگو با بیمار، و گوش دادن به داستان او با همدلی و احترام بسیار مهم است. اگر بیمار بتواند از اقدامات متخصص بالینی مطمئن شود که متخصص بالینی می‌تواند شریک بیمار باشد و بیشتر از یک عامل در اختیار والدین باشد، بیمار بیشتر احتمال دارد چیزی را که او را به سوی خود جذب می‌کند و اینکه چگونه و چگونه دوست دارد تغییر دهد.
بررسی رفتار رسانه‌های تعاملی این فرد از آغاز تا زمان حال, جزئیات فراوانی, مدت‌زمان, زمان, زمان و شرایط استفاده, انجام چند کار با دیگر رسانه‌ها و فعالیت‌های دیگر. PIMU ممکن است در اپیزودهای بسط یافته رخ دهد, مانند بازی‌هایی که به طور گسترده چند کاربره بازی می‌کنند (MMORPGs) و یا متناوبا, مانند زمانی که نوجوانان به طور مداوم بر پیغام‌های متنی و یا شبکه‌های اجتماعی واکنش نشان می‌دهند. در یک نظرسنجی عمومی اخیر, بیش از سه چهارم والدین احساس کردند که کودکانشان از مذاکرات خانوادگی یا فعالیت‌های آن‌ها توسط تبادلات آنلاین منحرف شده‌است; ۷۲ درصد از نوجوانان و ۴۸ درصد از والدین آن‌ها تایید کرده‌اند که نیاز به واکنش سریع به متون و رسانه‌های اجتماعی را احساس می‌کنند (Common Sense Media, 2016).
اطلاعاتی که در مورد آن بخشی از روز برای پاسخ به این پیام‌ها وجود دارد. از بیمار بخواهید که گوشی خود را چک کند تا ببیند که چند تا از این پیام‌ها در یک روز معین رد و بدل شده و در آن زمان چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است. آیا نظارت بر بیمار و واکنش به ارتباطات در مدرسه, در حین غذا, در حین ویزیت, یا دیر وقت در شب؟