امنیت کامپیوتر قسمت هفتم

اکثر حملات را می توان به عنوان یکی از هفت کلاس گسترده طبقه بندی کرد:
■ بدافزار: این یک اصطلاح عمومی برای نرم افزارهایی است که هدف مخربی دارند. که شامل ویروس حملات، کرم ها، ابزارهای تبلیغاتی مزاحم، اسب های تروجان و جاسوس افزارها است. این شایع ترین خطر برای سیستم شماست.
■ نقض امنیت: این گروه از حملات شامل هرگونه تلاش برای دسترسی غیرمجاز به سیستم شما می شود. این شامل شکستن رمزهای عبور، افزایش امتیازات، نفوذ به یک سرور و همه چیزهایی که احتمالاً با اصطلاح هک مرتبط می‌شوند.
■ حملات DoS: این حملات برای جلوگیری از دسترسی قانونی به سیستم شما طراحی شده اند.
و همانطور که در فصل های بعدی خواهید دید، شامل انکار سرویس توزیع شده (DDoS) می شود.
■ حملات وب: این هر حمله ای است که سعی می کند به وب سایت شما نفوذ کند. دو مورد از رایج ترین این حملات عبارتند از تزریق SQL و اسکریپت متقابل سایت.
■ Session Hijacking: این حملات نسبتاً پیشرفته هستند و مهاجمی را درگیر می کند که سعی دارد یک جلسه را تحت کنترل درآورد.
■ تهدیدات خودی: این موارد نقض بر اساس شخصی است که به شبکه شما دسترسی دارد و از دسترسی خود برای سرقت داده ها یا به خطر انداختن امنیت سوء استفاده می کند.
■ مسمومیت DNS: این نوع حمله به دنبال به خطر انداختن سرور DNS است تا کاربران بتوانند به وب سایت های مخرب از جمله وب سایت های فیشینگ هدایت شوند.
حملات دیگری مانند مهندسی اجتماعی وجود دارد. لیست فوق فقط تلاشی برای ارائه دسته بندی گسترده ای از انواع حملات است. در این بخش توضیحات گسترده ای از هر نوع حمله ارائه می شود. فصل های بعدی به جزئیات بیشتری در مورد هر حمله خاص، نحوه انجام آن و نحوه اجتناب از آن می پردازند.

بد افزار

بدافزار یک اصطلاح عمومی برای نرم افزارهایی است که هدف مخربی دارند. این بخش چهار نوع بدافزار را مورد بحث قرار می دهد: ویروس ها، اسب های تروجان، جاسوس افزارها و بمب های منطقی. اسب های تروجان و ویروس ها به طور گسترده ای با آن مواجه می شوند. همچنین می‌توان روت‌کیت‌ها را شامل کرد، اما معمولاً به‌عنوان ویروس منتشر می‌شوند و صرفاً به‌عنوان نوع خاصی از ویروس در نظر گرفته می‌شوند.
طبق گفته سیمانتک (سازندگان آنتی ویروس نورتون و سایر محصولات نرم افزاری)، ویروس «برنامه کوچکی است که معمولاً بدون اطلاع شما در داخل برنامه های دیگر تکرار می شود و خود را پنهان می کند» (Symantec, 2003). این تعریف با این که کمی قدیمی است، هنوز هم صدق می کند.
ویژگی کلیدی یک ویروس کامپیوتری این است که خود تکثیر می شود. ویروس کامپیوتری شبیه ویروس بیولوژیکی است. هر دو طراحی شده اند تا تکثیر و پخش شوند.
رایج ترین روش برای انتشار ویروس استفاده از حساب ایمیل قربانی برای انتشار ویروس به همه افراد موجود در دفترچه آدرس وی است. برخی از ویروس ها در واقع به خود سیستم آسیب نمی رسانند، اما همه آنها به دلیل ترافیک سنگین شبکه ناشی از تکثیر ویروس باعث کندی شبکه می شوند. اسب تروا نام خود را از یک داستان باستانی گرفته است.