امنیت کامپیوتر قسمت چهلم

هدر اترنت حاوی اطلاعات مربوط به آدرس MAC مبدا و آدرس MAC مقصد است. هنگامی که یک بسته در سفر خود به آخرین بخش شبکه می رسد، این آدرس MAC است که برای یافتن NIC که بسته به آن ارسال می شود استفاده می شود.

ارتباطات پایه

سرصفحه های بسته توضیح داده شده در بخش آخر نیز حاوی برخی بیت های سیگنال هستند. اینها پرچم های تک بیتی هستند که برای نشان دادن نوعی ارتباط روشن می شوند. یک مکالمه عادی شبکه با ارسال یک بسته با روشن بودن بیت SYN (SYNchronize) توسط یک طرف شروع می شود. هدف با روشن بودن هر دو بیت SYN و ACK (ACKnowledge) پاسخ می دهد. سپس فرستنده فقط با روشن بودن بیت ACK پاسخ می دهد و ارتباط شروع می شود. پس از مدتی، فرستنده اصلی با ارسال یک بسته با روشن بودن بیت FIN (FINish) ارتباط را قطع می کند. برخی از حملات وجود دارد که به ارسال بسته های نادرست بستگی دارد. به عنوان مثال، حمله مشترک انکار سرویس (DoS)، سیل SYN بر اساس پر کردن هدف با بسته‌های SYN است، اما هرگز به SYN/ACK ارسال شده پاسخ نمی‌دهد. برخی از حملات ربودن جلسه از دستور RST برای کمک به ربودن ارتباطات استفاده می کنند.

تاریخچه اینترنت

در این مرحله، شما باید درک اولیه ای از نحوه کار شبکه ها و اینترنت و همچنین آشنایی با آدرس های IP، پروتکل ها و بسته ها داشته باشید. همچنین دانستن تاریخچه اینترنت مفید است، زیرا بسیاری متوجه می شوند که این مرور کلی کمک می کند تا همه مطالب آموخته شده را در چشم انداز تاریخی قرار دهیم.
اینترنت ریشه در جنگ سرد دارد. نکته مثبتی که در مورد جنگ سرد می توان گفت این است که زمان سرمایه گذاری قابل توجهی در علم و فناوری بود. در سال 1957، پس از پرتاب ماهواره اسپوتنیک توسط اتحاد جماهیر شوروی، دولت ایالات متحده آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته (ARPA) را در وزارت دفاع تشکیل داد. تنها هدف ARPA تأمین مالی و تسهیل تحقیقات در زمینه فناوری بود. بدیهی است که این هدف شامل فناوری تسلیحات می شود، اما تمرکز کلی شامل فناوری ارتباطات نیز می شود.
در سال 1962، مطالعه ای توسط شرکت رند پیشنهاد کرد که یک روش ارتباطی ابداع شود که در آن داده ها در بسته ها بین مکان ها ارسال می شوند. اگر بسته ای گم شود، ایجاد کننده پیام به طور خودکار پیام را دوباره ارسال می کند. این ایده پیش درآمدی برای روش های ارتباط اینترنتی بود که در نهایت به وجود آمد.
در سال 1968، ARPA ساخت ARPANET را سفارش داد، یک وب اینترنتی ساده از چهار نقطه (به نام گره): UCLA، Stanford، UC Berkley، و دانشگاه یوتا. اگرچه در آن زمان هیچ کس آن را نمی دانست، این وب کوچک تولد چیزی بود که به اینترنت تبدیل شد.
در این مرحله، ARPANET فقط این چهار گره را متصل کرده بود. سال 1972 نقطه عطفی برای توسعه اینترنت به بیش از یک معنا بود. در آن سال ARPA به DARPA تغییر نام داد، آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی. همچنین در آن سال، ری تاملینسون اولین برنامه ایمیل را اختراع کرد. در این مرحله، چهار سال پس از تولد ARPANET، 23 میزبان در شبکه وجود داشت.