امنیت کامپیوتر قسمت چهل و سوم

متداول ترین روش مورد استفاده احتمالا IPConfig/all است که در شکل 2.3 نشان داده شده است. می بینید که این گزینه اطلاعات خیلی بیشتری به شما می دهد. به عنوان مثال، IPConfig/all نام رایانه شما، زمانی که رایانه شما آدرس IP خود را به دست آورد و موارد دیگر را می دهد.
(تصویر)
FIGURE 2.2 IPConfig help.
(تصویر)
FIGURE 2.3 IPConfig/all.

پینگ

یکی دیگر از دستورات رایج، ping است. ping برای ارسال یک بسته آزمایشی یا بسته پژواک به دستگاه استفاده می شود تا بفهمد آیا دستگاه قابل دسترسی است و چقدر طول می کشد تا بسته به دستگاه برسد. این ابزار تشخیصی مفید را می توان در تکنیک های هک اولیه استفاده کرد. در شکل 2.4 فرمان ping اجرا شده در www.yahoo.com را مشاهده می کنید.
(تصویر)
FIGURE 2.4 Ping.

این شکل به شما می گوید که یک بسته اکو 32 بایتی به مقصد ارسال شده و برگردانده شده است. آیتم TTL (زمان برای زنده ماندن) نشان می دهد که بسته قبل از تسلیم شدن، چند مرحله واسطه یا پرش باید به مقصد برود. به یاد داشته باشید که اینترنت مجموعه وسیعی از شبکه های به هم پیوسته است. بسته شما احتمالاً مستقیماً به مقصد خود نمی رود. رسیدن به آنجا چندین پرش طول خواهد کشید. همانند IPConfig، می توانید پینگ را تایپ کنید -؟ برای پیدا کردن راه های مختلفی که می توانید پینگ خود را اصلاح کنید.

ردیاب

آخرین دستوری که در این فصل بررسی خواهیم کرد دستور tracert است. این دستور کم و بیش یک “پینگ لوکس” است. tracert نه تنها به شما می گوید که آیا بسته به مقصد رسیده است و چه مدت طول کشیده است، بلکه تمام پرش های متوسطی را که برای رسیدن به آنجا طول کشیده است را به شما می گوید. این ابزار بعداً در این کتاب برای شما بسیار مفید خواهد بود. شکل 2.5 ردیابی به www.yahoo.com را نشان می دهد. (همین دستور را می توان در لینوکس یا یونیکس اجرا کرد، اما در آنجا به جای tracert به آن traceroute می گویند.)
(تصویر)
FIGURE 2.5 Tracert.

با tracert می‌توانید (در میلی‌ثانیه) آدرس‌های IP هر مرحله میانی فهرست‌شده و مدت زمانی که طول کشید تا به آن مرحله برسید را ببینید. دانستن مراحل لازم برای رسیدن به مقصد می تواند بسیار مهم باشد، همانطور که در ادامه این کتاب خواهید دید. مطمئناً ابزارهای دیگر وجود دارند که می توانند هنگام کار با ارتباطات شبکه برای شما مفید باشند. با این حال، سه موردی که اکنون بررسی کردیم، ابزارهای اصلی هستند. این سه (IPConfig، ping و tracert) برای هر مدیر شبکه کاملا ضروری هستند و شما باید آنها را به حافظه اختصاص دهید. ####24

نت استات

Netstat یکی دیگر از دستورات جالب است. مخفف وضعیت شبکه است. اساساً این دستور به شما می گوید که رایانه شما در حال حاضر چه اتصالاتی دارد. اگر چندین اتصال را دیدید وحشت نکنید. این بدان معنا نیست که یک هکر در رایانه شما وجود دارد. آدرس های IP خصوصی زیادی را خواهید دید. این بدان معناست که شبکه شما ارتباطات داخلی دارد. این را در شکل 2.6 می بینید.
(تصویر)
FIGURE 2.6 Netstat.