جاوا اسکریپت خوش زبان قسمت نوزدهم

ضروری.
بزرگسالان معمولی انگلیسی زبان حدود 20000 کلمه در واژگان خود دارند.
تعداد کمی از زبان های برنامه نویسی دارای 20000 دستور داخلی هستند
واژگانی که در دسترس هستند تمایل به تعریف دقیق تری دارند و بنابراین کمتر
منعطف، نسبت به زبان انسان. بنابراین، ما معمولا باید جدید را معرفی کنیم
مفاهیمی برای جلوگیری از تکرار زیاد خودمان

تعریف یک تابع

تعریف تابع یک اتصال منظم است که در آن مقدار اتصال است
یک تابع به عنوان مثال، این کد مربع را برای اشاره به تابعی تعریف می کند که
مربع یک عدد معین را تولید می کند:
مربع const = تابع (x) {
بازگشت x * x;
};
console.log(square(12));
// → 144
یک تابع با عبارتی ایجاد می شود که با تابع کلمه کلیدی شروع می شود
. توابع دارای مجموعه ای از پارامترها (در این مورد فقط x) و بدنه هستند که
حاوی عباراتی است که باید هنگام فراخوانی تابع اجرا شوند.
بدنه عملکرد تابعی که به این ترتیب ایجاد می شود باید همیشه در آن پیچیده شود
پرانتز، حتی زمانی که فقط از یک عبارت تشکیل شده باشد.
39
یک تابع می تواند چندین پارامتر داشته باشد یا اصلاً هیچ پارامتری نداشته باشد. در
به عنوان مثال زیر، makeNoise هیچ نام پارامتری را فهرست نمی کند، در حالی که power
دو را فهرست می کند:
const makeNoise = function() {
console.log (“Pling!”);
};
makeNoise();
// → Pling!
توان const = تابع (پایه، توان) {
اجازه دهید نتیجه = 1;
برای (شمارش = 0، شمارش < توان، شمارش ++) {
نتیجه *= پایه;
}
نتیجه بازگشت؛
};
console.log(power(2, 10));
// → 1024
برخی از توابع یک مقدار تولید می کنند، مانند توان و مربع، و برخی دیگر نمی کنند.
مانند makeNoise که تنها نتیجه آن یک عارضه جانبی است. بیانیه بازگشت
مقداری را که تابع برمی گرداند تعیین می کند. هنگامی که کنترل با چنین چیزی روبرو می شود
یک دستور، بلافاصله از تابع فعلی خارج می شود و عبارت را می دهد
مقدار را به کدی که تابع را فراخوانی کرده بود برگرداند. یک کلمه کلیدی بازگشتی بدون
یک عبارت بعد از آن باعث می شود که تابع تعریف نشده بازگردد. کارکرد
که اصلاً عبارت بازگشتی ندارند، مانند makeNoise، به طور مشابه بازگشت

تعریف نشده

پارامترهای یک تابع مانند پیوندهای معمولی عمل می کنند، اما مقادیر اولیه آنها
توسط فراخوان دهنده تابع داده می شود، نه کد موجود در خود تابع.

اتصالات و محدوده ها

هر صحافی یک محدوده دارد که بخشی از برنامه است که در آن صحافی انجام می شود
قابل مشاهده است. برای اتصالات تعریف شده خارج از هر تابع یا بلوک، محدوده است
کل برنامه—شما می توانید در هر کجا که بخواهید به چنین اتصالات مراجعه کنید. اینها
جهانی نامیده می شوند.
اما اتصالات ایجاد شده برای پارامترهای تابع یا اعلام شده در داخل یک تابع
فقط در آن تابع قابل ارجاع هستند، بنابراین به عنوان اتصالات محلی شناخته می شوند.
40
هر بار که تابع فراخوانی می شود، نمونه های جدیدی از این اتصالات ایجاد می شود.
این یک انزوا بین توابع فراهم می کند – هر فراخوانی تابع در خود عمل می کند
صاحب دنیای کوچک (محیط محلی آن) است و اغلب بدون آن قابل درک است
دانستن چیزهای زیادی در مورد آنچه در محیط جهانی می گذرد.