درک زبان های نشانه گذاری

زبان‌ های نشانه‌ گذاری برای جایگزینی بسته‌ های پردازش کلمه اختصاصی با روشی استاندارد برای قالب‌بندی اسناد ساخته شده‌ اند تا بتوان آن‌ ها را توسط هر نوع نمایشگر اسناد در هر نوع دستگاهی خواند. این هدف با تعبیه تگ ها در متن محقق می شود.

هر تگ یک ویژگی قالب‌ بندی را نشان می‌ دهد، مانند سرفصل‌ ها، متن پررنگ یا ایتالیک یا حاشیه‌ های خاص. چیزی که زبان‌ های نشانه‌ گذاری را از بسته‌ های واژه‌ پرداز متفاوت می‌ کند، این است که این تگ ها به جای کدهای اختصاصی، کدهای متنی رایج بودند، و آن‌قدر عمومی هستند که هر دستگاهی بتواند آنها را بخواند و پردازش کند.

اولین زبان نشانه گذاری محبوب، زبان نشانه گذاری عمومی GML  بود که توسط IBM در دهه 1960 توسعه یافت. سازمان بین‌ المللی استاندارد ISO  چالش ایجاد زبان‌های نشانه‌گذاری را پذیرفت و زبان نشانه‌ گذاری عمومی استاندارد (SGML) را که عمدتاً بر اساس GML بود، در دهه 1980 تولید کرد. با این حال، از آنجایی که SGML برای پوشش انواع قالب‌ بندی سند در همه انواع دستگاه‌ ها توسعه داده شده است، بسیار پیچیده است و به آسانی تطبیق داده نمی‌ شود.

برنرزلی از ایده‌ های توسعه‌ یافته در SGML برای ایجاد زبان نشانه‌ گذاری ساده‌ شده‌ ای استفاده کرد که بتواند از ایده  Hyper text او پشتیبانی کند. او آن را زبان نشانه گذاری فرامتن   HTML  نامید.

HTML از همان تگ هایی استفاده می‌کند که SGML استفاده می‌ کند، اما تعداد کمتری از آنها را تعریف می‌کند و پیاده‌ سازی آن را در نرم‌ افزار آسان‌ تر می‌ کند.

<h1> نمونه ای از تگ HTML   است. شما از این تگ برای تعریف متنی استفاده می کنید که به عنوان هدر استفاده می شود

فقط عنوان صفحه متن را با یک تگ باز  <h1> و در حال بستن از تگ  </h1>استفاده می کنیم.

مانند این:

<h1>   این عنوان من است </h1>

وقتی مرورگر به تگ  <h1> می‌ رسد، می‌داند که متن تعبیه‌ شده در تگ‌ های باز و بسته را با استفاده از سبک متفاوتی از قالب‌بندی، مانند فونت بزرگ‌تر یا حروف برجسته، قالب‌ بندی کند.

برای تعریف پیوند  Hyper text   به سند دیگر، از تگ  <a> استفاده می کنید. مانند:

<a  href=”another doc.html” >برای اطلاعات بیشتر اینجا را کلیک کنید</a>

هنگامی که خواننده روی متن کلیک میکند ” برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید” ، مرورگر به طور خودکار سعی می کند سند مشخص شده در تگ  <a> را بازیابی کند. آن سند می تواند روی همان سرور یا سرور دیگری در هر نقطه از اینترنت باشد. توسعه HTML از زمانی که برنرزلی آن را ایجاد کرد و برای نگهداری ، آن را به کنسرسیوم وب جهانی W3C واگذار کرد، تغییرات زیادی را به خود دید. جدول زیر مسیری را که این زبان طی کرده است نشان می دهد.

استاندارد HTML نسخه 4.01 برای سالیان متمادی پایه اصلی وب سایت ها بود.

و امروزه نیز توسط بسیاری از وب سایت ها استفاده می شود. با این حال، نسخه HTML 5.0  آینده توسعه وب است. ویژگی های اضافی را فراهم می کند.

برای جاسازی محتوای چند رسانه ای در صفحات وب بدون نیاز به پلاگین های اختصاصی نرم افزاری  مانند          Adobe Flash Player استفاده می شود زیرا چند رسانه ای در حال همه گیر شدن است در سراسر جهان (فقط از یوتیوب بپرسید)، محبوبیت HTML5 افزایش یافته است.