سلامت روان

در دوران کودکی و نوجوانی، خواب و کیفیت خواب عنصری کلیدی برای یادگیری و حافظه و نیز برای مقررات احساسی محسوب می‌شوند (Dewald, Meijer, Oort, Kerkhof, & B ö gels, 2010). کیفیت خواب ضعیف با مشکلاتی در عملکرد حافظه و تمرکز ضعیف همراه بوده‌است که به طور منطقی عملکرد آکادمیک ضعیف را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد (Gradisar, Terrill, Johnston, & Douglas, 2008). تلفن های همراه ممکن است منجر به هیجان بیش از حد و تداخل و یا کوتاه شدن زمان خواب شوند (Van den Bulck, 2010). اگرچه این برای همه رسانه‌ها از جمله تلویزیون، کامپیوتر، و امثال آن صادق است، یک گوشی هوشمند مناسب‌ترین وسیله برای استفاده درست قبل از رفتن به خواب، احتمالاً بعد از روشن کردن نورها است. کودکان و نوجوانان به خصوص می‌توانند بدون اطلاع والدینشان از یک گوشی هوشمند استفاده کنند. بنابراین، تاثیر گوشی‌های هوشمند بر کیفیت خواب و طول مدت می‌تواند بیشتر از دیگر وسایل و وسایل دیگر باشد.
در مطالعه ۳۰۰ مصری, ۲۹ / ۲۹ % اختلال خواب گزارش‌شده را گزارش کردند که با مصرف کل مصرف در هر روز تلفن همراه هم‌بسته بود (Salama & Abou El Naga, 2004). در یک مطالعه فنلاند استفاده از تلفن همراه قوی بین نوجوانان ۷,۲۹۲ همراه با اثرات خواب منفی و افزایش خستگی روز همراه بود (Punam ä ki, Wallenius, Nyg å rd, Saarni, & Rimpel ä , 2007).
در مطالعه نوجوان ژاپنی، تماس تلفنی و یا متن پس از روشن کردن چراغ‌ها همراه با مدت‌زمان خواب کوتاه، کیفیت خواب ذهنی، بی‌خوابی و خواب بیش از حد طول روز همراه بود (Munezawa et al., 2011). تعدادی از مکانیزم‌های مورد استفاده رسانه‌ها می‌توانند کیفیت خواب و یا کمیت خواب را تحت‌تاثیر قرار دهند. مکانیسم‌های ممکن عبارتند از: (a) استفاده به طور مستقیم خواب را جابجا می‌کند و باعث ایجاد برنامه زمانی بدون ساختار می‌شود; (b) استفاده باعث افزایش برانگیختگی ذهنی, احساسی و فیزیولوژیکی می‌شوند, به دلیل هیجان گوشی‌های هوشمند (music, drama, cartoons, etc). و پیش بینی (incoming calls, messages)، و (c) قرار گرفتن در معرض نور روشن باعث تاخیر در ریتم شبانه‌روزی می‌شود و منجر به تاخیر در انتشار ملاتونین می‌شود (Cain & Gradisar, 2010). تقاضا برای دردسترس بودن یا قابل‌دسترس بودن, صرف‌نظر از زمان و فضا, می‌تواند استرس زیادی به افراد بدهد. مطالعه‌ای در سوئد، ارتباط بین گزارش‌ها سلامت روانی و استرس درک شده بودن را پیدا کرد، که به عنوان امکان ایجاد اختلال در هر لحظه از روز یا شب تعریف می‌شود (Thom é e, H ä renstam, & Hagberg, 2011). برای کارمندان, ارتباطات مرتبط با کار خارج از ساعات کاری منظم می‌تواند به میزان زیادی پریشانی فرد را افزایش دهد ( Schieman & Young , 2013 ). کودکان و نوجوانان می‌توانند نظارت و نظارت دقیق و نظارت بر والدین خود را تجربه کنند که منجر به عدم استقلال می‌شود. علاوه بر این, نوموفوبیا, مخفف for بدون تلفن همراه, به ناراحتی یا اضطراب ناشی از استفاده از تلفن همراه, کامپیوتر شخصی یا سایر دستگاه ها اشاره دارد (Bragazzi & Del Puente, 2014).

این ترس آسیب شناسی از خارج شدن از ارتباط با تکنولوژی است. افراد معتاد به گوشی‌های هوشمند در صورتی که به همه تماس‌ها و پیام‌ها پاسخ ندهند احساس گناه می‌کنند. نوجوانان زمانی که احساس ارتباط نمی‌کنند و یا نسبت به دوستان و اطلاعات خود احساس غربت می‌کنند, بسیار نگران می‌شوند. سندرم ارتعاش فانتوم (یک شبه احساس که یک گوشی موبایل مرتعش است) و ringxiety (اضطراب ناشی از زنگ تلفن همراه) برخی از اصطلاحات جدید در مورد پریشانی ناشی از استفاده از گوشی‌های تلفن همراه هستند (Alam et al., 2014).
Social Relationships

روابط اجتماعی
تسهیل ارتباطات با توانمند سازی افراد برای غلبه بر موانع مانند نزدیکی فضایی و سکون. با این حال، این فن‌آوری‌های جدید که با فقدان ارتباط رو به رو مشخص می‌شوند نیز می‌تواند با تعاملات اجتماعی تداخل پیدا کند و باعث ایجاد رفتارهای آشفته و احساسات بد شود که منجر به انزوای اجتماعی و نوعی بیگانگی خاص می‌شود (Bragazzi & Del Puente, 2014). افرادی که به طور مداوم از گوشی‌های هوشمند استفاده می‌کنند ممکن است کاهش در مقدار زمانی که برای دیگر روابط اجتماعی دارند را تجربه کنند, به ویژه فعالیت‌هایی که تعاملات رو به رو را شامل می‌شوند. در نتیجه, تعاملات اجتماعی در زندگی واقعی نادیده گرفته می‌شوند, در حالی که تعاملات اجتماعی ناشناس بیشتر افزایش می‌یابد (Whang, Lee, & Chang, 2003). اگرچه گوشی‌های هوشمند به عنوان ابزار ارتباطی مورد استفاده قرار می‌گیرند,
استفاده بیش از حد آن‌ها باعث می‌شود که افراد معتاد شوند و منزوی شوند. استفاده از گوشی‌های هوشمند بیش از حد به طور قابل‌توجهی شانس تبدیل شدن به قربانی یا قربانی شدن را افزایش داده‌است (Englander, 2013).