امنیت کامپیوتر قسمت سی و پنجم

امنیت کامپیوتر قسمت سی و پنجم

این پنج دسته از شبکه‌ها بعداً در این کتاب مهم‌تر خواهند شد (یا باید تصمیم بگیرید که شبکه را در سطح عمیق‌تری مطالعه کنید). جدول 2.4 را به دقت مشاهده کنید، احتمالاً متوجه خواهید شد که محدوده IP 127 در لیست قرار نگرفته است. این حذف به این دلیل است که آن محدوده برای آزمایش محفوظ است. آدرس IP 127.0.0.1 دستگاهی را که در آن هستید مشخص می کند، صرف نظر از آدرس IP اختصاص داده شده آن دستگاه. این آدرس اغلب به عنوان آدرس برگشتی نامیده می شود. این آدرس اغلب در آزمایش دستگاه و NIC شما استفاده می شود. استفاده از آن را کمی بعد در این فصل در بخش ابزارهای شبکه بررسی خواهیم کرد.
این کلاس های خاص مهم هستند زیرا به شما می گویند که چه بخشی از آدرس نشان دهنده شبکه و چه قسمتی نشان دهنده گره است. به عنوان مثال، در یک آدرس کلاس A، اکتت اول شبکه را نشان می دهد و سه مورد باقیمانده نشان دهنده گره است. در یک آدرس کلاس B، دو اکتت اول نشان دهنده شبکه و دو اکتت دوم نشان دهنده گره هستند. و در نهایت، در یک آدرس کلاس C، سه اکتت اول نشان دهنده شبکه، و آخرین نشان دهنده گره است.
همچنین برخی از آدرس های IP بسیار خاص و محدوده آدرس IP وجود دارد که باید از آنها آگاه باشید. اولین مورد، همانطور که قبلا ذکر شد، 127.0.0.1 یا آدرس حلقه بک است. این روش دیگری برای ارجاع به کارت رابط شبکه دستگاهی است که در آن هستید.
آدرس های IP خصوصی موضوع دیگری است که باید از آن آگاه بود. محدوده خاصی از آدرس های IP برای استفاده در شبکه ها طراحی شده است. این آدرس‌ها نمی‌توانند به‌عنوان آدرس‌های IP عمومی استفاده شوند، اما می‌توانند برای ایستگاه‌های کاری داخلی و سرورها استفاده شوند. این آدرس های IP شامل موارد زیر هستند:
■ 10.0.0.10 تا 10.255.255.255
■ 172.16.0.0 تا 172.31.255.255
■ 192.168.0.0 تا 192.168.255.255
گاهی اوقات افرادی که تازه وارد شبکه شده اند در درک آدرس های IP عمومی و خصوصی مشکل دارند. یک قیاس خوب یک ساختمان اداری است. در یک ساختمان اداری واحد، هر شماره دفتر باید منحصر به فرد باشد. شما فقط می توانید یک 305 داشته باشید. و در داخل آن ساختمان، اگر در مورد دفتر 305 بحث کنید، بلافاصله مشخص می شود که در مورد چه چیزی صحبت می کنید. اما ساختمان های اداری دیگری نیز وجود دارند که بسیاری از آنها دارای دفتر 305 خود هستند. می توانید آدرس های IP خصوصی را به عنوان شماره دفتر در نظر بگیرید. آنها باید در شبکه خود منحصر به فرد باشند، اما ممکن است شبکه های دیگری با همان IP خصوصی وجود داشته باشند.
آدرس های IP عمومی بیشتر شبیه آدرس های پستی سنتی هستند. آنها باید در سراسر جهان منحصر به فرد باشند. هنگام برقراری ارتباط از دفتر به دفتر می توانید از شماره دفتر استفاده کنید، اما برای دریافت نامه به ساختمان دیگر باید از آدرس پستی کامل استفاده کنید. در مورد شبکه نیز تقریباً مشابه است. شما می توانید در داخل شبکه خود با استفاده از آدرس های IP خصوصی ارتباط برقرار کنید، اما برای برقراری ارتباط با هر رایانه ای خارج از شبکه خود، باید از آدرس های IP عمومی استفاده کنید.